Kaçınılmazı Geciktirmek

Efendim, hepimizin bildiği gibi, her yıl Şubat ayının 14. günü, Aziz Valentine anısına, Sevgililer Günü olarak kutlanır. Her yerde bu konu üzerine yazılır, çizilir. Ocak ayından bu yana “Sen de patlatırsın artık bir şeyler Sevgililer Günüyle ilgili” gibi şeyler söyleyerek, böyle bir beklenti içinde olduklarını belirten arkadaşlarım var. “Yaa ne yazayım, herkes yazar nasıl olsa, onları okuyun!” diye geçiştirmeye çalışıyordum bir süredir.

Kararlıydım yazmamaya. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmiştim ki...

Bu arada “yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmek” deyince sizin de aklınıza suda yüzmek ve balık kuyruğu gelmiyor mu? Ne saçma değil mi? Bir anda, 10-15 kelime önce, yüzülenin deri, kuyruğun da muhtemelen koyun kuyruğu olduğunu farkettim. Bunca yıl, gözümün önüne sadece su ve balık gelmişti, yalnız değilim, değil mi?

Farkındaysanız hala geciktiriyorum...

Neyse, yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmiştim ki, bir şey dürttü beni. Biraz daha dayansam, yırtacaktım Sevgililer Günü yazısı yazanlar alemine dahil olmaktan. Az buz da değil haa! Bugün elimize aldığımız her kağıt parçasında –market broşürleri dahil-, girdiğimiz her sitede –sigorta şirketlerininkiler dahil-, 14 Şubat’la ilgili bir şeyler görüyoruz.

Sevdiklerinizin hayat sigortasını bugün yaptırın, kaskoda %15 indirim kazanın!

“Olur da araba kazasında geberip giderse, hem paralar size kalır, hem de pert olan araba için cebinizden fazla para çıkmaz” mesajı...

Traş bıçağı alana ağda hediye!

“Ben kendime bakıyorum, sen de biraz özen göstersen iyi olacak” mesajı...

Prezevatif alana diyafram bizden!

“Neden hep ben korunuyorum, biraz da sen gir sıkıntıya” mesajı...

Pazarlama dahileri bunlar! Doğru düzgün, iş bilen, tecrübeli insanlara kampanya yaptıracaklarına, üç kuruşa kapatabilecekleri yeni mezun havalı veletleri oturturlarsa ilgili departmandaki masalara, olacağı budur!

Pırlantacılara lafım yok, aşkın sembolü tahtına yerleşmiş o pırıl pırıl taş, kim ne derse desin! Elinde kalp tutan peluşlar da iş yapıyor bu günde, oyuncakçılar da yapsın kampanya, eyvallah! Kılık kıyafet, eh, olabiliyor. Çiçekçiler, bir numara!

Restaurant’lar, barlar, cafe’ler, romantik oteller, spa’lar... Bunların hepsi kabulümüz! Ama gözünüzü seveyim bokunu çıkarmayın! Nedir bir marketin Sevgililer Günü telaşı? Olabilir, heveslenebilirsiniz bu özel günde özel bir şeyler yapmaya... Ama “şarap alana aşk kadehleri bizden” gibi bir şey deneyin bari, zorlamayın “X-Market St. Valentine Card”ı! Soğan patates!

Hala geciktiriyor sayılabilirim, pek Sevgililer Günü yazısına benzemiyor, daha çok pazarlama üzerine gibi sanki. Züğürt tesellisi mi? Olabilir...

Şunun şurasında bir kaç saat kaldı bitmesine, dayanabilecek miyim? Yoksa, “Geçen yıl Sevgililer Gününden bir gün önce...” diye başlasam mı? E hadi, kısacık bir hikaye size, karakterler gerçek hayattan...

Geçen yıl Sevgililer Gününden bir gün önce, eşim evi terketti. O günü ve geceyi nasıl geçirdiğimi hatırlamıyorum. Kaza anının, kazazedenin hafızasından silinmesi gibi bir şey olsa gerek. Ağlaya zırlaya bir hal olmuştum ama, orası çok net hala.

Neyse efendim, ertesi gün, yani 14 Şubat sabahı, bir fuar için yurtdışında olan kardeşim, olanlardan habersiz beni arayarak, eşine çiçek göndermemi rica etti. Ötesi belli işte...

- Ü-hüü, ü-hüüü!

- Pınar n’oolduu?

- Y y yyok bi şeeeyüüü-hüüü!

- Pınaaar, Pınaaar! Söylesene kızım n’oolduuu?

Zavallım, aradığına arayacağına pişman oldu!